Οutro ( Υπόσχεση )

Είναι το τελευταίο τραγούδι μας πριν πέσει η αυλαία
πριν τελειώσει το δεύτερο ταξίδι των στιγμών
κι αν μας βρήκε το ξημέρωμα αδερφέ μου παρέα
τότε ξεκίνα , μίλα , πάλεψε το ψέμα των πολλών.
Χρωστάς πολλά στα σκοτάδια που σε στοίχειωσαν 
χωρίς αυτά δεν θα είχες ψάξει την αχτίδα , την ελπίδα
ευχαρίστησε και εκείνους που σε πλήγωσαν
χάρη σε αυτούς ξεχώρισες την αγάπη απ`την παγίδα
Χρωστάς και μια συγγνώμη από αυτούς που πλήγωσες
αν και το λάθος διορθώνεται πάντα κατά το ήμισυ 
κι αν απ`τις τύψεις σου ποτέ δεν γλύτωσες
κάπου φέρθηκες σκληρά και σε τυρανάει μια θύμηση.
Χρωστάς και στους ηλίθιους πολλά
χωρίς αυτούς πως θα ξεχώριζες με τόση ευκολία ?
Τι θα σύγκρινες , πως θα διέκρινες την διαφορά ?
εκτός αν έχεις και για σένα αμφιβολία...

Προς το παρών , τελειώσανε του λόγου μου οι σφαίρες
επιστρέφω στην κρυψώνα μου λιγάκι να ηρεμήσω
και να ξέρεις αν δεν έρθουνε πιο όμορφες μέρες
τότε το όπλο μου σου υπόσχομαι , θα το ξαναγεμίσω ....

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία ''

Διάλεξε μεριά

Κάνε πίσω , είναι η σειρά μου να μιλήσω
κάνε μου τη χάρη βούλωσε το στόμα μη σε φτύσω
κατάγομαι από νύχτες που έχουν ρίζα τους το δάκρυ 
κι είμαι απ`τους ανθρώπους που παλεύουνε να βρουν μια άκρη.
Συγχώραμε , δεν έχω καμιά όρεξη απόψε
να βάλω σε σειρά την σκέψη μου και να προτείνω
πιάνω το μικρόφωνο , βάζω κρασί μες στο ποτήρι
την οργή μου με τη φάρα σου συστήνω.
Είδες μαλάκα πως σου τα φέρνει η ζωή ?
να μην μπορείς στον καθρέφτη να κοιτάξεις μια στιγμή
το '' δεν με νοιάζει '' πως έβγαλε μαχαίρι και καρφώνει
πως πονάει το ανέμελο το γέλιο και ματώνει.
Πες μου τώρα,πως είμαι πάλι σοβαροφανής 
πες μου ότι πουλάω κλάψα κι ότι άλλο πάλι βρεις
γλέντα , χόρεψε ξανά στο άλλοθι της άγνοια σου
και κοιμήσου πλάι στην απάθεια σου.
Όμως κουφάλα , τα ψέματα τελειώσανε κι αυτά
κάτσε στη μέση ή διάλεξε μεριά...
Η θα πολεμήσεις και ας ξέρεις πως είσαι χαμένος
ή θα πεθάνεις μόνος και δυστυχισμένος
Η θα σε φάει ο φασίστας που έχεις μέσα σου
ή θα ξυπνήσει η συνείδηση κι η μπέσα σου
Επιτέλους , άσε τις δικαιολογίες πάρε θέση
ας`την κλάψα , έχουμε πόλεμο σ`αρέσει δε σ`αρέσει...
Σε σιχαίνομαι , όταν στα πάντα συμφωνείς
και δεν σε είδα έστω κάτι μια φορά να διεκδικείς
Όταν την απάθεια σου ντύνεις με τις αποψάρες σου
μα το χιπ χοπ μας , δεν μασάει απ`τις παπάρες σου.

Διάλεξε μεριά , κάν`τον λόγο σου τουφέκι
ή περίμενε το τέλος σου σαν γνήσιο τσουτσέκι
Η θα σε πνίξει η βλακεία κι η μιζέρια σου με λύσσα 
ή θα`σαι αγωνιστής και λεβέντης σαν τον Παύλο Φύσσα...

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία''

Τα σημάδια της απώλειας

Καθώς το πλάνο μιας σκιάς απομακρύνεται και χάνεται

το άγνωστο πλανιέται και σκορπάει το κακό του

κάποιος έχει μείνει εδώ να κοιτάει μα δεν αισθάνεται

κι ο αέρας στο κατώφλι , σφυράει τον ερχομό του.

Στο σκρίνιο μια παλιά φωτογραφία στην κορνίζα

τιμωρεί με αναμνήσεις και γέλια σκονισμένα

σκοτείνιασε τριγύρω , τα σύννεφα όλα γκρίζα

καταγής τα συναισθήματα σαν φύλλα όλα πεσμένα

Απόψε εδώ , πνίγηκε μια αγάπη μες στο αίμα

δυο χέρια που κρατιόντουσαν , χαλάρωσαν κι αφέθηκαν

στο σούρουπο σκόνταψε η αλήθεια με το ψέμα

στη δίνη του αιώνιου γιατί , για πάντα μπλέχτηκαν.

Παγίδεψε τα όνειρα ο φόβος στον ιστό του

κι οι πιο όμορφες λέξεις δεν προλάβαν να ειπωθούν

ούτε και εδώ δεν κάνει πίσω ο θάνατος για τον σκοπό του

τα σημάδια της απώλειας ξανά καραδοκούν.

Το μπάσο δυνατό απ`την ορχήστρα του ουρανού

προμηνύει για το πλάνο , τα πρίμα απ`την βροχή

και κάπου εκεί , στην άβυσσο του απέραντου κενού

ο ήχος της θα έρθει να λαβώσει τη σιωπή.

Απόψε λόγια και υποσχέσεις όλα πήγανε χαράμι

κάποιοι το`χουν δει το έργο κι αποσύρθηκαν θλιμμένοι

θεατές με βλέμμα πίσω απ`το θολό το τζάμι

καρτερούν μια ύπαρξη από το άγνωστο φερμένη.

Κρύωσε ο καφές μέσα στην κούπα , μα ποιος νοιάζεται ?

Το τέλος πλησιάζει , όπου να`ναι θα φανεί

δεν έχει τίποτα αξία απ`την στιγμή που δεν μοιράζεται

φυσάει αέρας , τρίζει η πόρτα και σβήνει το κερί...

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία''

Πάμε για άλλες αλητείες

Είναι αρκετές ,εκείνες οι φορές που γονατίζω
στα έρημα σοκάκια της ψυχής μου τριγυρίζω
άλλες πάνω στον καθρέφτη ακολουθάω τις ρυτίδες 
να με πάνε σε εκείνο το παιδί με τις ελπίδες
Και τα όνειρα που έκανε χαζεύοντας το δείλι
όταν μάζευε αναμνήσεις και εμπειρίες στο ζεμπίλι

Κι απόψε είναι μία απ`τις φορές που νοσταλγώ
τις Παρασκευές το βράδυ στο παλιό Δημοτικό
με τα αδέρφια μου , τον Γιώργο τον Νικόλα και κρασί
απ`τον Ευκάλυπτο και κουβέντα ως το πρωί.
Η μπίλια που μας πρόδιδε απ`τα σπρέυ μες στην τσάντα
πόσο θα`θελα να βγω για υπογραφές και στα 30
να μας κυνηγήσουν μπάτσοι ξανά στην Κεντρική
με τον Voke να τους ξεφύγουμε με τρέξιμο πολύ
Πολύ hip hop ,κουβέντες τσαμπουκάδες κι ιστορίες
ραντεβού στην κορυφή για Active Member συναυλίες
Να ακούσω αφιέρωση του '' Άγιου'' στον Λεούση
δεν ξεχνάω στους Cypress Hill στην πόρτα το γιουρούσι
Το μπάσκετ , τους συμπαίχτες μου και τον προπονητή μου
τα ξενύχτια στη μουριά την μπασκέτα στην αυλή μου.
Της γιαγιάς τα χέρια , του πατέρα το κρασί
της αδερφής την αγκαλιά και της μάνας την ευχή
απ`του Καρέα την πηγή ως την πλατεία Φατσέα
απ`το Υδραγωγείο,στο πάρκο , τα Νταμάρια και τη θέα.
Απόψε σφίγγομαι , κρατιέμαι...Το δάκρυ μην κυλήσει
και ζητάω από το χθες συντροφιά να μου κρατήσει.

Εικόνες και φωνές μες στην πλατεία απ`τα παιδιά
απόψε σκάλισα αναμνήσεις και στιγμές απ`τα παλιά
ότι επέλεξα το έζησα, σε μένα το χρεώνω
για τα λάθη μου πληρώνω και ποτέ δεν μετανιώνω
Πάμε πίσω , παλιόφιλε να βρούμε τα παιδιά
που ξεμείνανε στο δρόμο και στην ανεμελιά
που είχαν δώσει λόγο κάποτε να μείνουν έτσι πάντα
πάμε για άλλες αλητείες κι ας φτάσαμε 30.

Πάμε Πάτρα στο Κάστρο , πάμε Όλγας για ουζάκια
πάμε Λαύριο , Ντελένια στο λιμάνι για ποτάκια
στην ταράτσα για γλέντι με κρασί και Μητροπάνο
και ζειμπέκικο μόρτικο , βαρύ από τον Πάνο.
Καψούρες χωρισμοί , ραντεβού για να τα πούμε
άλλο που δεν θέλαμε , αφορμή για να τα πιούμε
Του Μητσάρα τα ανέκδοτα , οι γκριμάτσες του Θωμά
τα πειράγματα , τα αστεία , τα πικρά τα σοβαρά.
Μια συμβουλή απ`τον Λευτέρη που είναι εκεί να με γειώνει 
κι ο Χρηστάρας παίζοντας το μπάσο να με αποτελειώνει.
Της ξαδέρφης τα τραπέζια , της Λιακάδας μου το νάζι
τα νεύρα του Γρηγόρη όταν του κάνουμε όλοι χάζι.
Τις πολιτικές κουβέντες , πολλές φορές το κάψιμο
και βόλτες στο Μοναστηράκι για cd και ψάξιμο
Τα απίστευτα απογεύματα στην Ορεστιάδα
η παρέα από τον θάλαμο , τα ξίδια κι η ζαλάδα
οι αγάπες , οι υποσχέσεις , τα λόγια κι οι στιγμές
ότι πέρασα , ότι ένιωσα , ότι ξέμεινε στο χθες
απόψε όλα ζυγώσανε και κάθισαν κοντά μου
Πατρίδα μου είναι οι φίλοι μου , οι στιγμές και η μαγκιά μου.

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία''

Όταν πέφτει η αυλαία

Ζηλεύεις ότι δεν μπορείς να φτάσεις
και νιώθεις απειλή από κάτι που σε ξεπερνάει
Κυνηγιέσαι με ότι δεν καταφέρνεις να ταιριάξεις
κι η αλήθεια στον μικρόκοσμο σου αδιάφορα σφυράει.
Ερωτεύεσαι υποτίθεται το άλλο σου μισό
μα καταβάθος , σιγά σιγά το τρως να το τελειώσεις
αγαπάς ότι στα μάτια σου φαντάζει πιο μικρό
και πορεύεσαι μαζί του απ`τις τύψεις να γλυτώσεις.
Κριτικάρεις αυτό που δεν μπορείς να κουμαντάρεις
κι απ`την άλλη μένεις άπραγος για να μην κάνεις λάθος
κουτοπόνηρος , δειλός και φοβιτσιάρης
ένας άτρωτος μαλάκας που πονάει κατά βάθος.
Και περνάνε οι μέρες , περνάνε οι νύχτες και σε βρίσκουν
να ελλίσεσαι , το ψέμα να`χεις σπίτι σου
τρομάζεις με τραγούδια σαν κι αυτό μπας και σε θίξουν
και στ`αρχίδια σου τι γίνεται πιο πέρα από τη μύτη σου.
Είσαι κάτι , πολύ λιγότερο απ`αυτό
που νόμιζες που σου`λεγαν και γέλαγες μαλάκα
είδες τώρα ? που σου`φυγε η μαγκιά σου στο λεπτό ?
Απόψε ο καθρέφτης σου σου κάνει λίγη πλάκα.

Τελειώσαμε...Φόρα τη μάσκα σου και βγες
παιχ`τον ρόλο σου καλά , το κοινό να σε χορτάσει
μα όταν πέφτει η αυλαία εδώ θα`μαι θες δε θες
μην αγχώνεσαι , ξοδέψου...Ζωή είναι , θα περάσει.

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία''

Ακόμα πολεμάμε

Μετά από τόσες δυσκολίες και προβλήματα χιλιάδες
δυστυχώς για κάποιους, περάσαμε τις συμπληγάδες  
η ανεξάρτητη φωνή μας μένει ακόμα ζωντανή
το ταξίδι συνεχίζεται καλή μας διαδρομή.
Είχες το νου σου και κράτησες γερά να προχωρήσουμε
συνέβαλες κι εσύ να ξέρεις για να αποφασίσουμε
και τώρα , σ`ένα κατάλευκο χαρτί 
δεν ξέρουν τίποτα για μας , ούτε για αυτό που ακολουθεί.
Είναι δύσκολο αδερφέ μου να διαλέξεις μεριά
πρέπει να νιώθεις ότι γράφεις , στο αίμα σου να κυλά
αυτά που λες να`ναι η ψυχή σου κι όχι μασημένο ποίημα
ούτε λέξεις να πετάς στην τύχη για να κάνουν ρίμα.
Μη μασάς , απόψε κάτι θα σου εκμυστηρευτώ 
έχω αντέξει πιο πολλά από αυτά που έχω να πω
Όταν άλλοι και καλά , είχαν την τρέλα για σχολείο
εγώ έκλαιγα μονάχος έξω απ`το ψυχιατρείο.
Πριν ανατριχιάσεις κράτα κι άλλο ένα μυστικό μου
στο μικρόφωνο ραπάρω όσα δεν λέω στον εαυτό μου
κι ότι λένε για μας στη ζούλα , δεν μας ένοιαξε ποτέ
αν δεν βαρέθηκες , ραντεβού στο δεύτερο κουπλέ.

Αν μας ένοιαζαν τα φράγκα θα το κάναμε αλλιώς
ας μην επεκταθώ,ξέρεις και μονάχος σου πως
Θα ξεχνούσαμε τις πρόβες με τα ρούχα τις δουλειάς
θα το παίζαμε όπως βόλευε , underground με στρας.
Ας`το καλύτερα , δεν θέλω να στριφογυρνάω στον ύπνο μου
παλεύω και ραπάρω την ψυχή μου και το δίκιο μου
Και Φράξια σημαίνει να ξυπνάς όποιον σωπαίνει
να`σαι δίπλα σε όποιον τις αντιφάσεις του μικραίνει.
Κι ας`τα λόγια τα πολλά , είναι για αυτούς που νιώθουν λίγοι
στη ματιά σου πάντα φαίνεται ότι μέσα σου σε πνίγει
θέλει σθένος και έχει κόστος να`σαι πάντα αυτό που λες
ρώτα και εμάς ,ακόμα μέσα μας παλεύουν εκδοχές.
Μα αν για κάτι είμαστε σίγουροι , είναι πως δεν θα χρειαστεί
να ξεχάσουμε ότι λέμε για να γίνουμε αρεστοί
Το ορκίζομαι στο φυλαχτό που πάντα κουβαλάω
πως ποτέ δεν θα σωπάσω και στην κόλαση να πάω...

Και τώρα μπροστά σε ένα κατάλευκο χαρτί
δεν ξέρουν τίποτα για μας , δεν ξέρουν τι έχουμε αρνηθεί
Αντέξαμε φουρτούνες και προβλήματα χιλιάδες
κάντε πίσω , φερέφωνα δειλοί και πουθενάδες
Και τώρα μπροστά σε ένα κατάλευκο χαρτί
δεν ξέρουν τίποτα για μας δεν ξέρουν τι έχουμε αρνηθεί
δεν αλλάζουμε ούτε λέξη απ`αυτά που τραγουδάμε
είμαστε εδώ ,περήφανοι , ακόμα πολεμάμε...

( Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία '' )

Ένα freestyle για το γαμώτο

Πέρασαν χρόνια από κείνο το παιδί
που ανέμελο γυρνούσε σε δρόμους και πλατείες
που την τιμωρία σφήνωναν στα αυτιά του συμβουλή
με φοβία στην ψυχή του από αλλονών τις αμαρτίες
Κοιτάζω,καμιά φορά δειλά μες στον καθρέφτη
κι αναπνοή μου κόβεται με αυτό που αντικρύζω
τα χρόνια μου περίτρανα αποδείξαν έναν ψεύτη
και δεν βρίσκω κάτι φρέσκο πάνω μου για να ελπίζω
Μα είναι αργά,απόψε κι αν σου φώναξα δεν ήρθες
την ψυχή σου κάπου αλλού την έχωσες και βρήκες
μια παρηγοριά αυταπάτη,ένα ακόμα υποκατάστατο
το όνειρο σου , να φαντάζει τρισδιάστατο
Κι εγώ,που θέλω να αναπνεύσω λίγο ακόμα
ρίχνω λίγο απ`το κρασί για αυτούς που χάθηκαν στο χώμα
πίνω μια γουλιά,τοκογλύφος μες στην ζάλη μου
έτσι για το γαμώτο,για να βγει το βράδυ μου.
Έχω αλλάξει,δεν είμαι όπως με γνώρισες να ξέρεις
πάει ο Γιάννης ο τρελός που σε έκανε να υποφέρεις
κι όσα δεν κατάφερα ποτέ να σου τα ψιθυρίσω
γίναν στίχοι,γίναν ποιήματα κι έτσι θα συνεχίσω.
Έχει απόψε μια γλυκιά δροσούλα που ξυπνάει μνήμες
είναι και το `` Μινοράκι`` που παίζει απ`το ραδιόφωνο
με πάνε όταν νικούσα τις φοβίες και τις φήμες
κάπου πίσω,όταν πρωτοέπιανα μικρόφωνο.
Όσα ένιωθα,όσα ήθελα όλα πήρανε το δρόμο τους
κι ηρέμησα επιτέλους,δεν με νοιάζει πια τι σκέφτεσαι
είναι εδώ όσοι τον πόνο μου,ταυτίζουν με τον πόνο τους
κι αν μίλησες πισώπλατα μου θα`πρεπε να ντρέπεσαι.
Κοπιάστε...Κερνάω απόψε όλα τα `` σ`αγαπώ``
που ξεστομίζατε σαν απειλή καλά μασκαρεμένη
κι όπως σας γαμούσα με τους στίχους μου,θα σας γαμώ
μες στο άδειο σας κεφάλι μια ρουκέτα καρφωμένη.
Παράσιτα αποβλακωμένα,ακούστε με καλά
και μετά συναντηθείτε και ξεράστε την χολή σας
το hip hop σας,βάλτε το στον πάτο σας βαθιά
το δικό μου θα ουρλιάζει πάντα μέσα στην σιωπή σας.
Και πάμε παρακάτω,τώρα τίποτα δεν θέλω
ούτε να με καταλάβεις,σου λέω δεν έχω πρόθεση
απέχω με τους Φράξια από τούτο το μπουρδέλο
και πως αντιλαμβάνομαι το ραπ,δικιά μου υπόθεση.
Καληνύχτα,και πάρτε αγκαλιά της αυταπάτες σας
εγώ απλώς μια βόλτα πέρασα να τις τσακίσω
μην τρελένεστε,η απάθεια μαστίγωσε τις πλάτες σας
και θα με βρίσκετε μπροστά σας μέχρι να ψοφήσω...

Έξω απ`το παράθυρο

Κάπου στον κόσμο ένα χαμόγελο αυτή την ώρα σβήνει
κάπου αλλού δυο άνθρωποι αγκαλιάζονται σφιχτά
την τελευταία του πνοή σε μια γωνιά κάποιος αφήνει
είχε τα πάντα,μα δεν νίκησε ποτέ τη μοναξιά.
Σ`ένα παγκάκι ένας τρελός μονάχος του παραμιλάει
και πνίγει τα προβλήματα του μέσα στο μπουκάλι
κάπου αλλού ένα δάκρυ από δυο μάτια ξεγλιστράει
ένας φαντάρος δίνει τέλος και τραβάει τη σκανδάλη
Μια βελόνα,τρυπάει απόψε ένα πρησμένο χέρι
την ίδια ώρα που αλλού γεννιέται ένα παιδί
κάποιος μέσα στη θολούρα του βουτάει ένα μαχαίρι
και σκοτώνει ότι αγάπησε μέσα σε μια στιγμή
Μια ανήλικη κοπέλα μαζεύει τα κομμάτια της
μετράει μία μία τις πληγές της στο κορμί
από εδώ και πέρα η θλίψη θα στοιχειώσει μες στα μάτια της
απόψε της βίασαν για πάντα την ψυχή.
Κάπου στην πόλη αποκληρώνει ένας πατέρας το παιδί του
η διαφορετικότητα στον νου του δεν χωράει
και ποτέ του δεν έκατσε να ακούσει την ψυχή του
μα τον ένοιαξε το φύλλο κι όχι απλά που αγαπάει.
Μια παρέα ξεκινάει σε λίγο μια συζήτηση
και τούτο από μόνο του γεννάει την ελπίδα
ένας γέροντας στο εγγόνι του διακόπτει την αφήγηση
με κλάματα,για την χαμένη του πατρίδα.

Είναι η ώρα για συσκότηση σε όλες τις φυλακές
πέφτουν τα φώτα,ξεκινάει το δικαστήριο
από βασανισμένες κι οργισμένες ψυχές
φωνές και λάθη από το χθες ξανά στο επισκεπτήριο.
Κάποιος φωνάζει,μα δεν τον ακούει κανείς
κάποιος βολεύτηκε,τα τσέπωσε και δεν τον ενδιαφέρει
κάπου χάνονται οι κόποι κι ο ιδρώτας μιας ζωής
την ίδια ώρα που νόμιμοι ληστές σηκώνουν χέρι.
Κάπου υπάρχουνε κορίτσια που προσέχουν τα αδερφάκια τους
ο πόλεμος τους πήρε μια για πάντα τη μαμά τους
κάπου  αλλού ποστάρουνε δημόσια τα κωλαράκια τους
να μειωθεί με κάνα like η ανασφάλεια τους.
Κάπου φεύγει και σκορπάει ο καπνός από δυο χείλη
δυο μάτια κάπου αστράφτουν και λένε την αλήθεια
κάποιο χέρι μες στη νύχτα ανάβει το φιτίλι 
και ζώνονται οι σφαίρες χιαστί πάνω σε στήθια.
Κάπου κλείνουνε το δίκιο σε μπουντρούμια σκοτεινά
και σκεπάζουνε το άδικο με μυρωδιές κι αρώματα
όσο κάποιος δεν θυμάται κάποιος άλλος δεν ξεχνά
και θα επιστρέψει,για όλους αυτούς που πάτησαν σε πτώματα.
Κάπου ξημερώνει,κάπου βραδιάζει
κάπου απόψε στα ανοιχτά ανάβουν πυροφάνι 
κάποιοι ακόμα το παλεύουν όσο και να συννεφιάζει
συνεχίζουν και ψάχνουν το δικό τους το λιμάνι.
Κάπου εδώ,νίκησα το σάπιο μου `` εγώ``
έδιωξα τους εφιάλτες,προχωράω και ποιος ξέρει
ίσως κάποιοι να ταυτίζονται με αυτά που έχω να πω
ίσως άλλους να τρομάζει η μαριονέτα με το χέρι.

Από το δεύτερο άλμπουμ Φράξια - `` Όταν πέφτει η αυλαία``

Μετά θα είναι αργά

Αν δεν αισθάνθηκες ποτέ τι πάει να πει να πολεμάς και να μιλάς
την ώρα που οι τριγύρω το βουλώνουνε
αν δεν δίνεις την ψυχή σου για όλα αυτά που αγαπάς
τότε δικαίως την ζωή σου,σαν σύμπτωση χρεώνουμε
Αν δεν λες αυτό που νιώθεις,την ψυχή σου αν δεν ακούς
στο βωμό του να τα`χεις με όλα κι όλους μια χαρά
κάλιο μόνος και με λίγους παρά λίγος με πολλούς
κι αυτό κράτα το από τώρα,μετά θα είναι αργά.
Αν δεν πιστεύεις σε ουτοπίες κι αντιλαμβάνεσαι
αυτό που ενέσιμα  σου πέρασαν ως μόνιμη εκδοχή
θα γυροφέρνεις μες στου όχλου τη μιζέρια και θα χάνεσαι
θα μένεις στην διόρθωση,όχι στην ανατροπή.
Αν επιλέγεις τον σύντροφο σου μόνο απ`την εικόνα
συνιστώ να περιμένεις τι έχει πρώτα να σου πει
γιατί καλή κι η ομορφιά μα για να βγάλεις τον χειμώνα
θέλει κι άλλα πολλά,η ριμάδα δεν αρκεί..
Αν ξεχωρίζεις τους ανθρώπους απ`το χρώμα,τότε βιάσου
αφού καυλώνεις μες στο αίμα να τους δεις να χάνονται
πούλα μόστρα,πούλα τρέλα στην βλαμμένη γκόμενα σου
είσαι φασίστας κι όχι άνθρωπος,οι άνθρωποι αισθάνονται.
Αν δεν ταίριαξαν τα χνώτα σου με κάποιον,σεβαστό
πάρ`το δρόμο σου,κοίταξε μονάχα τη δουλειά σου
μα αν του ψάχνεις κουσούρια για να σε πουν σωστό
με κατινιές και ψέματα δεν κρύβεις την βρωμιά σου.
Άμα σκέφτεσαι μικρόφωνο να πιάσεις και γουστάρεις
σαν κι εμάς,που γράψαμε αφού νιώσαμε και ζήσαμε
μα αν θες απλά την πόζα και το ψέμα να πλασάρεις
τότε χέσ`το από λόγια και ψευτόμαγκες μπουχτίσαμε.

Αγάπα δυνατά μέσα απ`τα βάθη της ψυχής
και μη διστάζεις,ζήτησε συγγνώμη με ειλικρίνεια
η μέρα είναι πολύ μικρή για να`σαι εγωιστής
και να μιλάς πάντα ξεκάθαρα,σταράτα με σαφήνεια..
Αν γελάς με την καρδιά σου κι αυτή μόνο ακολουθάς
είμαι μαζί σου,αφού με σπρώχνεις να αντικρύσω το φως μου
μα όταν τη γνώμη σου επιβάλεις και με μίσος κοιτάς
να ξέρεις γίνεσαι ο πιο άσχημος άνθρωπος του κόσμου.
Αν σε θάμπωσε η εξουσία,αν τα λεφτά σ`έχουν τυφλώσει
και οδήγησες στην πείνα και τη φτώχεια έστω κι έναν
να θυμάσαι,απ`την κόλαση κανείς δεν θα γλυτώσει
κι είναι εδώ,σ`αυτόν τον κόσμο και θα`ρθει και για σένα.
Αν πιστεύεις στον θεό δικαίωμά σου και μαγκιά σου
ειλικρινά το σέβομαι,αν και δεν με απασχολεί
όμως πάλεψε και λίγο για τα δικαιώματά σου
με τρομάζει που ζητάς και μεταθάνατο ζωή
Αν τις φλέβες σου ποτίζεις με αλκοόλ για να ξεχάσεις
ρώτα εμένα,τι πέρασα στα δίχτυα του όταν μπλέχτηκα
δεν ξέρω πως το βλέπεις,μα αν θες να το ξεπεράσεις
εγώ σώθηκα τη μέρα που ανοιχτά το παραδέχτηκα
Αυτά...Τα υπόλοιπα αν θες από κοντά
αν και να ξέρεις δεν συχνάζω στα πιο γνωστά λημέρια
αν οι στίχοι μου απόψε σου κρατήσαν συντροφιά
εμένα για άλλη μια φορά με καρφώσαν σαν μαχαίρια..

* Από το δεύτερο άλμπουμ Φράξια - `` Όταν πέφτει η αυλαία``

Πάνω στην ώρα

Eίναι απ`τις νύχτες που η φωνή μου διαπερνάει την σιωπή μου
απ`τις νύχτες που θα`θελα να`σουν εδώ μαζί μου
μπας και δεις μέσα στα μάτια μου εικόνες να περνάνε
αναμνήσεις και λόγια ψεύτικα που με πονάνε
Να δεις πάνω στο χαρτί πως ξετυλίγω την ζωή μου
αυτή που χρόνια κυνηγάω να την κάνω δική μου
μα ξέρεις κάτι ? Βαρέθηκα,σταμάτησα να ελπίζω
πως θα φέρεις λίγο χρώμα στων στίχων μου το γκρίζο
Είμαι εδώ,παρέα με το χαρτί μου και την πένα
και για πρώτη μου φορά δεν ευχαριστώ κανένα
Μόνος πάλεψα,μόνος μου τραβήχτηκα ως εδώ
κι όταν ραπάρω σας κάθομαι γαμιόλες στο λαιμό..
Η μαγκιά είναι στα μάτια,σε κουπλέ μου περασμένα
κι όχι στο μικρόφωνο να την πουλάτε στα βλαμμένα
Είμαι εδώ,προς λύπη μερικών και τραγουδάω
με λένε Γιάννη κι είμαι όρθιος,σε μένα το χρωστάω...

* Συμμετοχή στο τραγούδι `` Πάνω στην ώρα`` του Κρυφού Κώδικα.

Όχι όπως εδώ

Ο ουρανός το δάκρυ του άφηνε στο τζάμι
κι εγώ πάλευα μόνος μου για ακόμη μια φορά να βγει η νύχτα
είναι αρκετό που υπάρχεις μου`λεγαν και να σου φτάνει
κι όσα νιώθεις,όσα θες, μην τα λες μέσα σου πνίχτα.
Η ύπαρξη μου,παράσημο της ευτυχίας τους
κι η ζωή μου μια προσπάθεια κατάκτησης του άγνωστου
παράπλευρη απώλεια της επιτυχίας τους
μεγάλωσα με τον τίτλο του ανάρμοστου.
Αγκάθι στους κανόνες και τα πρέπει τους αρνιόμουν
μες στο αίμα μου κυλούσε η αμφισβήτηση στα πάντα
όσους με αγαπούσανε εύκολα ποτέ δεν τους δεχόμουν
κι ας τους χώρεσα απόψε σε τούτη τη μπαλάντα.
Με τον νου μου,ζωγράφιζα πανέμορφα τοπία
με χρώματα απ`την παλέτα σου ουρανέ μου
στην ψυχή μου κρατούσε συντροφιά μια μελωδία 
κι ούτε ένα ηλιοβασίλεμα δεν έχασα ποτέ μου.

Μύριζα μέσα στη χούφτα μου το νοτισμένο χώμα
όταν δίπλα μου βρωμάγανε με άγχος και καριέρα
για τους κανονικούς είμαι στάσιμος ακόμα
μα αμφιβάλω αν έζησαν έστω και μία μέρα
Με τους στίχους μου ταξίδευα κι ακόμα ταξιδεύω
και γνωρίζω μέρη σπάνια,πανέμορφους τόπους
δραπετεύω για λίγο κι αγναντεύω
ξέρεις,εκείνα που έχουν μέσα τους ανόθευτους ανθρώπους.
Που αγαπάνε αληθινά και τραγουδάνε
που σκάβουνε βαθιά της ψυχής τους το ζητούμενο
που ευθεία μες στα μάτια σε κοιτάνε
όχι όπως εδω...που μου λένε γράψε ένα χαρούμενο...

Από το επερχόμενο δεύτερο άλμπουμ Φράξια με τίτλο `` Όταν πέφτει η αυλαία``

Γεμάτες ευχές - άδειες ψυχές.

Πριν λίγες μέρες περπατούσα με τον Κυρ - Θανάση ( ο πατέρας μου ) σε μια γειτονιά της Ηλιούπολης...Περπατάμε καμιά φορά έτσι για να ηρεμούμε και να ξεμπουκώνουνε τα πνευμόνια μας.Παρατηρούσαμε,κοιταζόμασταν και κουβεντιάζαμε...Τι άλλο ? Πολιτικές κουβέντες και ευρύτερα για την σημερινή κατάσταση...Κάποια στιγμή περάσαμε έξω από ένα κρεοπωλείο ( πελάτης χρόνια εκεί ο πατέρας μου )..Ήταν κλειστό...Βλέπω τον Κυρ - Θανάση κάπως σκεπτικό..Τι τρέχει ? του λέω...Ο Γιώργος μου λέει,είναι καιρό κλειστός και τα πράγματα είναι μέσα.Τι να έχει γίνει ?Μήπως έπαθε κάτι ? Κάνουμε μου λέει μια στάση να ρωτήσω δίπλα στο ζαχαροπλαστείο ? Ναι,του λέω για πήγαινε....Μετά από λίγη ώρα ο Κυρ - Θανάσης επιστρέφει...Ο ιδιοκτήτης τον έκλεισε γιατί του χρώσταγε νοίκια και έχουν μείνει μέσα τα πράγματα μέχρι να γίνει δικαστήριο,μου λέει....Δεν απάντησα.Ο Κυρ - Θανάσης παρέμεινε σκεπτικός αλλά τελικά δεν ήταν μόνο για τον Γιώργο που έχασε το μαγαζί του..Τι είναι ? του λέω,τι σκέφτεσαι ?  Σκέφτομαι ότι ο ζαχαροπλάστης που ρώτησα για τον Γιώργο,μου το είπε με μια χαρά....Γελούσαν και τα μουστάκια του....Καλή σας χρονιά.

Υ.Γ.  Ο ζαχαροπλάστης είμαι σίγουρος ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος που πριν λίγες μέρες ευχόταν καλή χρονιά,χρόνια πολλά και άλλα τέτοια χαρούμενα...Είναι ο ίδιος άνθρωπος που παριστάνει τον σωστό,τον τίμιο,τον ηθικό,τον καλό...Του μοιάζεις ???