Σαν τον αέρα

Καμιά φορά θέλω να σου πω πολλά
μα η πνιχτή μου ανάσα κομπιάζει και με τυλίγει ολάκερο
κι έτσι δεν βγαίνει λέξη...
Καμιά φορά τα μάτια σου είναι σαν την φωτιά
λάμπουν και με μαγεύουν στο να τα κοιτάω
κι ας ξέρω πως ίσως και να καώ..
Καμιά φορά λέμε πολλά χωρίς να λέμε τίποτα
κι άλλες φορές δεν λέμε τίποτα και λέμε πολλά.
Καμιά φορά ότι κι αν πούμε δεν φτάνει
και οι πιο όμορφες λέξεις δεν προλαβαίνουν να ειπωθούν
και πονάει πολύ που δεν θα τις μάθουμε ποτέ
δεν θα τις ακούσουμε ποτέ...
Κοιτάζω τον καθρέφτη κάποιες φορές
προσπαθώντας να ανακαλύψω κάτι καινούργιο
κάποιο μονοπάτι στο πρόσωπο μου αναλλοίωτο
δεν βρίσκω τίποτα,όλα τα τσακίζει σιγά-σιγά ο χρόνος
και πονάει πολύ που δεν βρήκα ένα φρέσκο `` Σ`αγαπώ`` να σου πω.
Κάποιες φορές κουράζονται μέχρι και οι αυταπάτες
είναι τόσο άδειες οι μέρες που ζητάς μέχρι και αυτές.
Σε βαριούνται όμως και αυτές και ψάχνουν αλλού
να ρουφήξουν κάτι φρέσκο...
Καμιά φορά νομίζω πως όλοι έχουν δίκιο και όλοι έχουν άδικο ταυτόχρονα
ακούω συμβουλές από αυτούς που λατρεύουν να κάνουν λάθος
αλλά το μισούν στους άλλους.
Νιώθω το κεφάλι μου βαρύ καμιά φορά
από την πολύ την σκέψη,μου λένε να μην σκέφτομαι...
Κι αν τα κάνω όλα λάθος εντάξει
αλλά αν τα κάνω όλα σωστά,πόσο ανιαρό...
Δεν ξέρω,είναι και αυτές οι μαύρες σακούλες
κάτω από τα μάτια μου που υπενθυμίζουν
τις ατέλειωτες ώρες προσμονής...
Είναι και απ`την άλλη η φυγή σου,που κι αυτή πονάει
αλλά ακόμα ψάχνω να καταλάβω γιατί πονάμε
στην φυγή κάποιου που αγαπάμε.
Είναι τελικά εγωιστική υπόθεση η αγάπη,ίσως...
Δεν ξέρω που θα πας,μπορεί και να είσαι καλά εκεί
αλλά εμένα μου λείπεις κι αυτό πονάει.
Άρα σ`αγαπάω για μένα , για την κάλυψη των δικών μου αναγκών.
Είμαι εγωιστής.Μπορεί και όχι.Δεν ξέρω.
Μου το είπες κάποτε βέβαια αλλά δεν έχει σημασία.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι σαν τον αέρα
δεν μπορείς να τα αποφύγεις,ακουμπάνε πάνω σου
μπαίνουν μέσα σου,σε στοιχειώνουν
κάθεσαι κοιτάς το πάτωμα , κάτι φωτογραφίες που τιμωρούν με σκονισμένα γέλια
κοιτάς στο σκρίνιο το ρολόι και ακούς τον εκνευριστικό του ήχο
μέσα στη νύχτα,σαν ουρλιαχτό είναι αυτό το πράμα.
Θες να βγεις έξω να φωνάξεις...
Από την άλλη σε ταλαιπωρεί η σκέψη ότι ίσως τελικά τα πράγματα
να πρέπει να είναι έτσι όπως είναι.
Ίσως τελικά αν ήταν όλα λίγο καλύτερα να λιγόστευε
η θέληση σου,το σθένος και η δύναμη σου.
Ίσως τελικά οι άνθρωποι να έχουν ανάγκη από μια ελπίδα αυταπάτη
ίσως να είναι η φιάλη οξυγόνου τους...
Ίσως βέβαια αν ήσουν εδώ να τα ξεχνούσα όλα
ίσως και ποτέ να μην υπήρξες...
Πάντως είναι σίγουρο ότι η ζωή δεν τελειώνει
μονάχα ο δικός μας δρόμος πάνω σε αυτήν.
Πάντως είναι τόσο όμορφη παρ`όλα αυτά...
Όσο η αίσθηση της αφής του χεριού μου πάνω στο δέρμα σου...
Και κρατάει τόσο...Όσο..

* Από το προσωπικό μου άλμπουμ - Σαν κάφτρα στην πληγή -

Zήτω η απάθεια

Ε ! Ξύπνα κούνα το κεφάλι σου
κοίτα πως κατάντησες σου κλέβουν τη ζωή σου
να σε ενημερώσω πως μαλάκα για το χάλι σου
δεν φταίει το ζώδιο σου μα οι φασίστες οι γονείς σου
Κι η ψυχή σου , ο πολιτισμός κι η υποδομή σου
οι ρεμούλες οι κομπίνες σου κι οι τόσοι ελιγμοί σου
Κι η φωνή σου όσο πάει και χαμηλώνει
κι η ζωή σου ένα κακόγουστο αστείο που τελειώνει.
Τώρα αντίκρυσες τον καθρέφτη των επιλογών σου
κι όσοι ψήφιζες αντικατοπτρίζαν το ποιόν σου
μη γελιέσαι στο είπα κάποτε έχεις ότι σου αξίζει
μα εσύ άφηνες παπάρα το μυαλό σου να σαπίζει.
Είχα βλέπεις αυταπάτες βλάκα πως θα καταλάβεις
σε ταιζουν οι φασίστες τωρα , τρέχα να προλάβεις.
Είναι πάνω από οποιαδήποτε άποψη και θεωρία
μόνο ψυχιατρικά εξετάζεται η ιδιοσυγκρασία
του Έλληνα κι αυτής της περήφανης γεννιάς μου
ρε τα κόκκαλα θα τρίζουν της αντάρτισσας γιαγιάς μου.
Τόσα χρόνια , ζω με μια μεγάλη προσμονή
όμως στερεψα από στίχους αντοχή και υπομονή
έχω ανάγκη να αναπνεύσω με έχει πνίξει η βλακεία
η απάθεια του κόσμου η σιωπή κι η αδιαφορία
Και αυτή τη φορά , έτσι ενημερωτικά
δεν θα κλείσω το κουπλέ μου και καλά ποιητικά
αφού συνήθισες να ζεις δίπλα από αυτό που σε τρομάζει
τράβα ψόφα ! Αυτό μονάχα σου ταιριάζει....


Εκτοξεύουμε ρίμες σαν ρουκέτα στο μυαλό σου
το εγώ σου Ελληνάκο είναι ο χειρότερος εχθρός σου
η ψήφος σου κι οι επιλογές σου ο πολιτισμός σου
Μια ζωή σταυροκοπιόσουν μα δεν είχες το θεό σου.


* Από το προσωπικό μου άλμπουμ - Σαν κάφτρα στην πληγή -

Σαν κάφτρα στην πληγή

Με λένε Γιάννη κι αυτό που διάλεξα να κάνω
είναι να γράφω στο χαρτί αυτά που έχω στο μυαλό μου
δεν με νοιάζει αν με ακούς , είναι που θέλω πριν πεθάνω
να αφήσω ένα δείγμα απ`τον κόσμο το δικό μου.
Δεν συμφέρω και στο ξεκαθαρίζω απ`την αρχή
αν δεν με ξέρεις , μην μπεις στο κόπο να με ψάξεις
έχω μάθει την πληγή μου να την ξύνω πιο πολύ
στο ξεκαθάρισσα...δικιά σου ευθύνη αν τρομάξεις.
Πάνω απ`όλα περιγράφω στα τραγούδια μου εμένα
μέσα από άλλους τρόπους και καλά ποιητικούς
αν μέχρι τωρα κάτι καλό σου είπανε για μένα
μην τους πιστέψεις , δεν ανήκω στους σωστούς.
Με ξέρασε στον κόσμο τους μια πράξη ερωτική
ένας πατέρας μεταλεργάτης και κομμουνιστής
μία μάνα ονειροπόλα και ρομαντική
τώρα τι βγήκε...άς`το είναι λίγο ότι κι αν πεις...
Με θυμάμαι να κοιτάω από το τζάμι τη βροχή
και σκεφτομουνα πως κάποιο λάθος έχει γίνει
που γευόμουνα το τέλος πριν ζήσω την αρχή
ίσως με βόλευε που έριχνα σε άλλους την ευθύνη.
Ιδιότροπος , παράξενος και ρομαντικός
μα και ντόμπρος και σταράτος κι όσοι λίγο με γνωρίζουν
θα σου πουν πως είναι ντάξει ξηγημένος ο ψηλός
μα και κάθαρμα μεγάλο , σε όσους το αξίζουν.

Μεγάλωσα με ραπ του `90 κι είναι τιμή μου
κι έχω μάθει όταν φταίω να το δέχομαι αντρίκια
ψάξε μάθε αν δεν ξέρεις μέχρι τώρα απ`το χαρτί μου
δεν σου πούλησα ποτέ ψέμα και ποζεριλίκια.
Το δικό μου χιπ χοπ , δεν έχει αυταπάτες
έχει κότσια και πονάει δεν φοβάται να δακρύσει
Φωνάζει στους γαμάτους ράπερ με αλλονών τις πλάτες
μια κλανιά είστε ρε...Που κάποτε θα ξεμυρίσει.
Έχω πάνω στο κορμί μου της νύχτας χαρακιές
κι είμαι όρθιος ακόμα από υποσχέσεις και αντίο
η μοναξιά μου ένα παγκάκι κι αμέτρητες πληγές
κι ένα δάκρυ όταν υπέγραφα για το ψυχιατρείο.
Ακούς πιτσιρικά ? Νταή και τσαμπουκά ?
μη μασάς δεν είναι ραπ τα παντελόνια τα φαρδιά
δεν είσαι μάγκας αν τη πίνεις ή αν πουλάς ναρκωτικά
είσαι μάγκας όταν πέρνεις το κορίτσι σου αγκαλιά.
Ας`τα καραγκιοζιλίκια και ψάξε την ουσία
κατάλαβε επιτέλους τον πραγματικό εχθρό σου
οι φασίστες είναι δίπλα σου και μπήκαν στα σχολεία
κι είσαι ακόμα στον μικρόκοσμο του μίζερου εγώ σου.
Δεν πουλήθηκα ποτέ μου , κάνω Φράξια από παιδί
δεν ανήκω πουθενά και σε κανένα δεν χρωστάω
αν πιστεύω και τηρώ αυτά που γράφω , θα φανεί
όταν έρθει να με βρει αυτό που πολεμάω.
Ρίχνω πάνω στην πληγή μου την κάφτρα απ`το τσιγάρο
έχω πάψει να πιστεύω στους ανθρώπους προ πολλού
απόψε το γαμώτο και το δίκιο μου ραπάρω
και πενθώ πάνω απ`το μνήμα ενός περήφανου λαού.
Που έκανε άποψη την κλάψα και την απάθεια του
τόσα χρόνια ότι φάμε κι ότι αρπάξει η κωλάρα μας
ξαφνικά θυμάται την αξιοπρέπεια του
προσμονή ενός σωτήρα για την εθνική κατάρα μας.

Τελειώνω κάπου εδώ την διαθήκη μου και κλείνω
εκεί  έξω η απάθεια σκοτώνει τα παιδιά σας
όταν θα`ρθει κι η δική μου η σειρά και θα αργοσβήνω
τα τραγούδια μου ρουφιάνοι θα στοιχειώνουν τη σκιά σας...

* Από το προσωπικό μου άλμπουμ - Σαν κάφτρα στην πληγή -