Όχι όπως εδώ

Ο ουρανός το δάκρυ του άφηνε στο τζάμι
κι εγώ πάλευα μόνος μου για ακόμη μια φορά να βγει η νύχτα
είναι αρκετό που υπάρχεις μου`λεγαν και να σου φτάνει
κι όσα νιώθεις,όσα θες, μην τα λες μέσα σου πνίχτα.
Η ύπαρξη μου,παράσημο της ευτυχίας τους
κι η ζωή μου μια προσπάθεια κατάκτησης του άγνωστου
παράπλευρη απώλεια της επιτυχίας τους
μεγάλωσα με τον τίτλο του ανάρμοστου.
Αγκάθι στους κανόνες και τα πρέπει τους αρνιόμουν
μες στο αίμα μου κυλούσε η αμφισβήτηση στα πάντα
όσους με αγαπούσανε εύκολα ποτέ δεν τους δεχόμουν
κι ας τους χώρεσα απόψε σε τούτη τη μπαλάντα.
Με τον νου μου,ζωγράφιζα πανέμορφα τοπία
με χρώματα απ`την παλέτα σου ουρανέ μου
στην ψυχή μου κρατούσε συντροφιά μια μελωδία 
κι ούτε ένα ηλιοβασίλεμα δεν έχασα ποτέ μου.

Μύριζα μέσα στη χούφτα μου το νοτισμένο χώμα
όταν δίπλα μου βρωμάγανε με άγχος και καριέρα
για τους κανονικούς είμαι στάσιμος ακόμα
μα αμφιβάλω αν έζησαν έστω και μία μέρα
Με τους στίχους μου ταξίδευα κι ακόμα ταξιδεύω
και γνωρίζω μέρη σπάνια,πανέμορφους τόπους
δραπετεύω για λίγο κι αγναντεύω
ξέρεις,εκείνα που έχουν μέσα τους ανόθευτους ανθρώπους.
Που αγαπάνε αληθινά και τραγουδάνε
που σκάβουνε βαθιά της ψυχής τους το ζητούμενο
που ευθεία μες στα μάτια σε κοιτάνε
όχι όπως εδω...που μου λένε γράψε ένα χαρούμενο...

Από το επερχόμενο δεύτερο άλμπουμ Φράξια με τίτλο `` Όταν πέφτει η αυλαία``