Είμαστε εμείς που υψώσαμε φωνή και δώσαμε ορισμό
με συνείδηση και ταξικό προσανατολισμό
εμείς που απ`την αρχή διαλέξαμε μεριά
και ας έφτανε κοντά μας του φασίστα η μαχαιριά
Εμείς που στον εργάτη μιλήσαμε ανοιχτά
και φωνάξαμε να βγάλει απ`το λαιμό του την θηλιά
εμείς που περιγράψαμε την βία και τον πόνο
τα`χαμε νιώσει στο πετσί μας στα ταξίδια μας στον χρόνο.
Θυμάσαι ; Σου είχα πει να ξαναγεννηθούμε
και στα αρχίδια μου τα φράγκα ή το αν και ποιοι με ακούνε
σου είχα στείλει καληνύχτα όταν όρθιος κοιμόσουν
όταν τη ζωή σου κλέβαν κι εσύ βλάκα το δεχόσουν
Όπως βλέπεις μαλάκα δεν το βούλωσα ακόμα
έχω χρέος για τα αδέρφια μου που στέλνουνε στο χώμα
και για εκείνο το παιδί που τριγυρνούσε στις πλατείες
κι ήλπιζε μόνο στην τρέλα σε αταξία κι αλητείες.
Ακόμα πολεμάμε στους πιο άγριους καιρούς
το παιδί μετράει πληγές , ουρλιάζει μα δεν το ακούς
Τα σημάδια της απώλειας με το αίμα μας χαράχτηκαν
τα πρόβατα γίνανε λύκοι κι έρχονται , δεν σκιάχτηκαν.
Παλεύουν για λιακάδες ριζικής ανατροπής
στρώνουν δρόμους της ελευθερίας κι όχι της σιωπής
Τόσο ξεκάθαρα , ατόφιοι στίχοι μάτια πεντακάθαρα
και το τι φταίει μικρό μου πιόνι , ακόμα να το βρεις.
Σφιξ`τα δόντια , κρατήσου δρόμο έχουμε μπροστά μας
τι κι αν πέσαμε για λίγο ξαναήρθε η σειρά μας
εκτός απ`το γλείψιμο το στόμα είναι για να μιλάς
σφιξ`τα δόντια , πίστεψε το και πάλεψε με εμάς.
Σφίξ`τα δόντια κρατήσουν δρόμο έχουμε μπροστά μας
τι κι αν πέσαμε για λίγο ξαναήρθε η σειρά μας
απ`το μανιφέστο εκφράζεται η δική μας φωνή
πόσο τους πονάει να`ξερες που είμαστε ζωντανοί.
Μιλήσαμε για αρρώστιες που δεν παίρνουν θεραπεία σου' παμε για τους φασίστες που μπουκάραν στα σχολεία ηταν κει ο καπιταλισμος δεν θελεις να το δεις τι να κανουμε, ετσι λεγεται η σαπίλα που ζεις Τι θυμάσαι, τι κράτησες τι σου μεινε από αυτά δικό σου πρόβλημα, και ξερω έχεις ήδη αρκετά σε τούτη εδώ τη χώρα της δημοκρατίας εταιρία του ρουφιάνου και της wannabe μπουρζουαζίας Στην ευρώπη των λαών ο ηλίθιος νόμιζες πως άνηκες σου πήραν και τα σώβρακα μαλάκα πως σου φάνηκε το χέρι που σε τάιζε αντί να το δαγκώσεις σε 'χει πνίξει λυσσασμένα και αντε τώρα να γλιτώσεις και έτσι εδώ στην εποχή της μεσοβέζικης σιωπής την επέλεξες γιατι ήλπιζες πως έτσι θα σωθείς και αφού επανασυστηθήκαμε έτσι για να μην ξεχνίομαστε αν θέλεις ψάξε αν είναι αλήθεια ό,τι καυχίομαστε Να ζεις να πολεμάς να τραγουδάς και να μιλάς και αν είσαι σύμφωνος και αντέχεις, πάλεψε με μας σφίξτα δόντια πίστεψέ το και ο,τι σε πνιγει πέσ'το τόσα χρόνια αντάρτικο , τώρα η φωνή μας μανιφέστο.
με συνείδηση και ταξικό προσανατολισμό
εμείς που απ`την αρχή διαλέξαμε μεριά
και ας έφτανε κοντά μας του φασίστα η μαχαιριά
Εμείς που στον εργάτη μιλήσαμε ανοιχτά
και φωνάξαμε να βγάλει απ`το λαιμό του την θηλιά
εμείς που περιγράψαμε την βία και τον πόνο
τα`χαμε νιώσει στο πετσί μας στα ταξίδια μας στον χρόνο.
Θυμάσαι ; Σου είχα πει να ξαναγεννηθούμε
και στα αρχίδια μου τα φράγκα ή το αν και ποιοι με ακούνε
σου είχα στείλει καληνύχτα όταν όρθιος κοιμόσουν
όταν τη ζωή σου κλέβαν κι εσύ βλάκα το δεχόσουν
Όπως βλέπεις μαλάκα δεν το βούλωσα ακόμα
έχω χρέος για τα αδέρφια μου που στέλνουνε στο χώμα
και για εκείνο το παιδί που τριγυρνούσε στις πλατείες
κι ήλπιζε μόνο στην τρέλα σε αταξία κι αλητείες.
Ακόμα πολεμάμε στους πιο άγριους καιρούς
το παιδί μετράει πληγές , ουρλιάζει μα δεν το ακούς
Τα σημάδια της απώλειας με το αίμα μας χαράχτηκαν
τα πρόβατα γίνανε λύκοι κι έρχονται , δεν σκιάχτηκαν.
Παλεύουν για λιακάδες ριζικής ανατροπής
στρώνουν δρόμους της ελευθερίας κι όχι της σιωπής
Τόσο ξεκάθαρα , ατόφιοι στίχοι μάτια πεντακάθαρα
και το τι φταίει μικρό μου πιόνι , ακόμα να το βρεις.
Σφιξ`τα δόντια , κρατήσου δρόμο έχουμε μπροστά μας
τι κι αν πέσαμε για λίγο ξαναήρθε η σειρά μας
εκτός απ`το γλείψιμο το στόμα είναι για να μιλάς
σφιξ`τα δόντια , πίστεψε το και πάλεψε με εμάς.
Σφίξ`τα δόντια κρατήσουν δρόμο έχουμε μπροστά μας
τι κι αν πέσαμε για λίγο ξαναήρθε η σειρά μας
απ`το μανιφέστο εκφράζεται η δική μας φωνή
πόσο τους πονάει να`ξερες που είμαστε ζωντανοί.
Μιλήσαμε για αρρώστιες που δεν παίρνουν θεραπεία σου' παμε για τους φασίστες που μπουκάραν στα σχολεία ηταν κει ο καπιταλισμος δεν θελεις να το δεις τι να κανουμε, ετσι λεγεται η σαπίλα που ζεις Τι θυμάσαι, τι κράτησες τι σου μεινε από αυτά δικό σου πρόβλημα, και ξερω έχεις ήδη αρκετά σε τούτη εδώ τη χώρα της δημοκρατίας εταιρία του ρουφιάνου και της wannabe μπουρζουαζίας Στην ευρώπη των λαών ο ηλίθιος νόμιζες πως άνηκες σου πήραν και τα σώβρακα μαλάκα πως σου φάνηκε το χέρι που σε τάιζε αντί να το δαγκώσεις σε 'χει πνίξει λυσσασμένα και αντε τώρα να γλιτώσεις και έτσι εδώ στην εποχή της μεσοβέζικης σιωπής την επέλεξες γιατι ήλπιζες πως έτσι θα σωθείς και αφού επανασυστηθήκαμε έτσι για να μην ξεχνίομαστε αν θέλεις ψάξε αν είναι αλήθεια ό,τι καυχίομαστε Να ζεις να πολεμάς να τραγουδάς και να μιλάς και αν είσαι σύμφωνος και αντέχεις, πάλεψε με μας σφίξτα δόντια πίστεψέ το και ο,τι σε πνιγει πέσ'το τόσα χρόνια αντάρτικο , τώρα η φωνή μας μανιφέστο.
