Μπροσούρα ( Ωμός ρεαλισμός )

Στην εποχή της αποβλάκωσης και του αυθαίρετου γαμώτο

που αρουραίοι ξεπηδάνε με πολιτική ασπίδα

που η βλακεία σκάει στα μυαλά σαν βαρελότο 

και σκορπάει άγνοια , μίσος και ξενοφοβία

Η φτώχεια κι η πείνα γίναν φυσικά φαινόμενα

κι ο φόβος μόνιμη λεζάντα στις ειδήσεις

η ελπίδα μοιάζει πλέον με καλοφτιαγμένη γκόμενα

που αν έχεις να κεράσεις ίσως και να τη γαμήσεις

5 χρόνια σου φωνάζω , σου θυμίζω την ουσία μας

ασχέτως αν με ακούς η αν με προσπερνάς

δεν σου ζήτησα ποτέ να`ρθεις σε κάποια συναυλία μας

πάντα σου ζήταγα να σκέφτεσαι και να πολεμάς

Εξ άλλου αυτός είναι για μένα ο ρόλος του καλλιτέχνη

να δίνει στην πραγματικότητα μια άλλη διάσταση

Χωρίς παράλληλα να αποκόβεται απ`το υπάρχων

έτσι μόνο θα συμβάλει κάποτε στην επανάσταση

Άκου με , έχω πλήρη επίγνωση των όσων γράφω

κι είμαι καθημερινά πανέτοιμος για το χειρότερο

δημιουργούνε προβληματισμό όσα περιγράφω

για αυτό και τους προκαλώ να ρθούνε το συντομότερο

Ξέρω καλά το τίμημα , ξέρω τι έχω διαλέξει

ανήκω σε όσους έμεινα να διαφωνούν

η δημοκρατία ισχύει για όσους βρίσκονται στη μέση

όσοι βρεθήκαμε απέναντι μας δολοφονούν.

Από το προσωπικό μου άλμπουμ '' Σαν κάφτρα στην πληγή''

Η αλήθεια

Θα βγει μια μέρα στους δρόμους και θα τρέχει γυμνή
ουρλιάζοντας σπαρακτικά να σώσει τα παιδιά σας
θα πέσει στη βολή σας σαν όξινη βροχή
θα ξεθάψει ότι σκέπασε η σιωπή και η βρωμιά σας.
Θα ρίξει όλες τις μάσκες που φορούσατε για χρόνια
θα ακονίσει το μαχαίρι τραβώντας το απ`τη θήκη
με μάτια φλογερά χωρίς οίκτο και συμπόνια
θα πάρει πίσω ότι νομίζατε πως σας ανήκει.
Σαν τρελή θα τρέχει κάτω απ`τα μπαλκόνια της απάθειας
με λάβαρο το αίμα όσων χαθήκαν πολεμώντας 
θα δώσει γνώση στα μυαλά της ημιμάθειας
και μνήμη θα κεράσει όσους ζήσανε ξεχνώντας.
Θα περάσει μια βόλτα από τις ενοχές σας
απ`των αποβλακωμένων και ηλίθιων τα στέκια
θα σας βρει εκεί που πίνουν και γλεντάνε οι χαρές σας
ή όπου αλλού συχνάζετε εναλλακτικά τσουτσέκια.

Θα απλωθεί σαν κάφτρα απάνω στην πληγή σας
θα ξεράσει εφιάλτη το όνειρο σας
να`ναι γρήγορος ο θάνατος θα ` ναι η προσευχή σας
τρανή απόδειξη πως ζούσατε για το εγώ σας
Θα πέσει κατά πάνω σας με λύσσα και ορμή
θα`ρθει η μέρα που η αλήθεια θα μοιάζει με κοσόρα
θα στριφογυρνάει πάνω από το ψέμα σας γυμνή
διασκεδάστε , προλαβαίνετε μα θα`ρθει η ώρα
Γι αυτό περιφρουρήστε ότι έμεινε απ`το βιος σας
γονατίστε μπροστά απ`τις ορέξεις του αφέντη σας
βγαλμένα αποβράσματα απ`τον απόπατό σας
συνεχίστε αμέριμνοι το γλέντι σας
Όσο γλεντάτε η αλήθεια ροκανίζει το ψέμα σας
και γίνεται γροθιά από ήρωες αφανείς
σας διάβασε καλά σε μια νύχτα από ένα βλέμμα σας
κι ήσασταν μόνοι , δεν σας κοίταζε κανείς.

*  Από το προσωπικό μου άλμπουμ '' Σαν κάφτρα στην πληγή ''

Να δω και μένα

Ποιος τη ζωή μου ποιος κρυφοκοιτά , ποιος ψαχουλεύει

ποιος στέλνει στο κατώφλι μου απόψε ερινύες

ποιος αντέχει ακόμα δίπλα μου και ποιος παραμονεύει

να αρπάξει από τα λόγια μου τις λάθος ερμηνείες

Έχω άσχημα μαντάτα απ`τους ανθρώπους , τους βαρέθηκα

σκυμμένο το κεφάλι και ντουγρού προς το χαμό

αηδίασα απ`τους δήθεν σπάνιους και τους ατόφιους

μια γροθιά στα εύκολα και λίγοι στο γκρεμό.

Εγώ ξέρω λίγα πράγματα μα σκέφτομαι πολλά

κάτι βράδια που τυλίγει ο καπνός τη μοναξιά μου

πλησιάζω τα όνειρα μου μα τα βλέπω όλα θολά

κι αν κάτι υπάρχει να φοβάμαι είναι μόνο η σκιά μου.

Και βουίζουνε τα αυτιά μου απ`τις σειρήνες των τυχαίων

λίγος ντόρος για το τίποτα από άδειους ντενεκέδες

οργισμένη ανασφάλεια αποβλακωμένων νέων

από ακίνδυνους μαγκίτες και βουτυρομπεμπέδες.

Οι σουμιέδες τρίζουνε ακόμα απ`την ξεφτίλα

συνεπέστατη ασέλγεια σε πτώματα μπαγιάτικα

βρωμάει η κατάντια και τα χνώτα τους βοθρίλα

κι η μάζα των άβουλων πληρώνει γαμησιάτικα.

Ένοχοι και υπεύθυνοι όσοι διάλεξαν σιωπή

ενώ είδανε μπροστά τους το δίκιο να πεθαίνει

κι αν νομίζουν πως γλυτώνουν με μία προσευχή

κάπου υπάρχει μια ματιά άγρυπνη και περιμένει.

Σαν τα αγρίμια , που κάθονται ακόμα στη σπηλιά τους

πριν τη κάθοδο προειδοποιούν τη νύχτα με ουρλιαχτά

τότε να δω πόσοι από σας θα χάσουν τη μιλιά τους

μα να δω και μένα αν είμαι μάγκας τελικά.

* Από το προσωπικό μου άλμπουμ '' Σαν κάφτρα στη πληγή ''

Κεριά που αργοσβήνουν

Σ`ένα τραγούδι κάποιοι λένε το πιο δύσκολο πράμα

είναι ο τίτλος του , και να κάνεις την αρχή

σαν τη γέννηση ενός μωρού παιδιού κι αυτό το θάμα

που ανοίγει τα ματάκια κι αντικρύζει τη ζωή.

Πες μου αν έμαθες τι γίνονται τα λόγια όταν ξεχνιούνται

ποιες ψυχές τα κουβαλάνε και δάκρυα τα χύνουν

πες μου οι άνθρωποι γιατί συνηθίσαν να μισιούνται 

και μου μοιάζουν με κερία που αργοσβήνουν.

Πες μου πότε άκουσες για τελευταία φορά

φωνές από παιδιά έξω απ`το σπίτι σου να παίζουν

πότε ξάπλωσες στον ήλιο με το ταίρι σου αγκαλιά

χωρίς να δίνετε δεκάρα για το αν σας περιπαίζουν.

Πες μου μια επιλογή σου που ήτανε δική σου

πες μου πότε ένιωσες ότι είσαι εσύ πίσω απ`αυτή

πότε ζήτησες συγγνώμη μια φορά απ`το παιδί σου

και το άφησες να παίξει χωρίς φόβο στη βροχή.

Πες μου κάτι που φαντάστηκες , πες μου αν αναπνέεις

αν στο άδικο αισθάνθηκες ποτέ να αντισταθείς

αν σου φτάνει να σωθείς ή αν σου φτάνει να επιπλέεις

πες μου , ζεις για να υπάρχεις ή υπάρχεις για να ζεις ?

Πες μου πότε ήταν η τελευταία σου φορά

που κοντοστάθηκες ένα ηλιοβασίλεμα να δεις

πότε σε έναν μετανάστη χαμογέλασες μπροστά 

και του έσφιξες το χέρι χωρίς να τον σιχαθείς.

Πότε τράβηξες την κουρτίνα του εγώ σου

να κοιτάξεις τι συμβαίνει και πιο πέρα από σένα

βάλ`τα με τον από πάνω κι όχι με τον διπλανό σου

τι άλλο να σου γράψω έχει στερέψει πια η πένα.

Αυτοί οι παράξενοι που βλέπεις να κοιμούνται στις στοές

δεν είναι εξωγήινοι αλλά ανθρώποι σαν εσένα

κι όσο σκέφτεσαι τη πάρτη σου και νιώθεις πως δεν φταις

αν σε βρει μην απορήσεις που δεν θα`χεις κανένα.

Κι αφού σε πυροβόλησα με στίχους κι ερωτήσεις

κάπου εδώ θα σε αφήσω θα σου αδειάσω τη γωνιά

μπορείς να ζήσεις όπως θες , φτάνει να θες να ζήσεις

μην ελπίζεις σε σωτήρες να φροντίσουνε γι αυτά.

Πες μου αν έμαθες τι γίνονται τα λόγια όταν ξεχνιούνται 

ποιες ψυχές τα κουβαλάνε και δάκρυα τα χύνουν

πες μου οι άνθρωποι γιατί συνηθίσαν να μισιούνται

και μου μοιάζουν με κεριά που αργοσβήνουν.

Πες μου κάτι , πες μου δυο κουβέντες μόνο

ρώτα το χρόνο να σου πει πως να του προκαλέσω πόνο

πες μου , γιατί μας χώρισαν γιατί δεν αγαπάμε

γιατί κλαίμε μοναχά και δε γελάμε.

* Από τον προσωπικό μου δίσκο - Σαν κάφτρα στην πληγή -

Σαν τον αέρα

Καμιά φορά θέλω να σου πω πολλά
μα η πνιχτή μου ανάσα κομπιάζει και με τυλίγει ολάκερο
κι έτσι δεν βγαίνει λέξη...
Καμιά φορά τα μάτια σου είναι σαν την φωτιά
λάμπουν και με μαγεύουν στο να τα κοιτάω
κι ας ξέρω πως ίσως και να καώ..
Καμιά φορά λέμε πολλά χωρίς να λέμε τίποτα
κι άλλες φορές δεν λέμε τίποτα και λέμε πολλά.
Καμιά φορά ότι κι αν πούμε δεν φτάνει
και οι πιο όμορφες λέξεις δεν προλαβαίνουν να ειπωθούν
και πονάει πολύ που δεν θα τις μάθουμε ποτέ
δεν θα τις ακούσουμε ποτέ...
Κοιτάζω τον καθρέφτη κάποιες φορές
προσπαθώντας να ανακαλύψω κάτι καινούργιο
κάποιο μονοπάτι στο πρόσωπο μου αναλλοίωτο
δεν βρίσκω τίποτα,όλα τα τσακίζει σιγά-σιγά ο χρόνος
και πονάει πολύ που δεν βρήκα ένα φρέσκο `` Σ`αγαπώ`` να σου πω.
Κάποιες φορές κουράζονται μέχρι και οι αυταπάτες
είναι τόσο άδειες οι μέρες που ζητάς μέχρι και αυτές.
Σε βαριούνται όμως και αυτές και ψάχνουν αλλού
να ρουφήξουν κάτι φρέσκο...
Καμιά φορά νομίζω πως όλοι έχουν δίκιο και όλοι έχουν άδικο ταυτόχρονα
ακούω συμβουλές από αυτούς που λατρεύουν να κάνουν λάθος
αλλά το μισούν στους άλλους.
Νιώθω το κεφάλι μου βαρύ καμιά φορά
από την πολύ την σκέψη,μου λένε να μην σκέφτομαι...
Κι αν τα κάνω όλα λάθος εντάξει
αλλά αν τα κάνω όλα σωστά,πόσο ανιαρό...
Δεν ξέρω,είναι και αυτές οι μαύρες σακούλες
κάτω από τα μάτια μου που υπενθυμίζουν
τις ατέλειωτες ώρες προσμονής...
Είναι και απ`την άλλη η φυγή σου,που κι αυτή πονάει
αλλά ακόμα ψάχνω να καταλάβω γιατί πονάμε
στην φυγή κάποιου που αγαπάμε.
Είναι τελικά εγωιστική υπόθεση η αγάπη,ίσως...
Δεν ξέρω που θα πας,μπορεί και να είσαι καλά εκεί
αλλά εμένα μου λείπεις κι αυτό πονάει.
Άρα σ`αγαπάω για μένα , για την κάλυψη των δικών μου αναγκών.
Είμαι εγωιστής.Μπορεί και όχι.Δεν ξέρω.
Μου το είπες κάποτε βέβαια αλλά δεν έχει σημασία.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι σαν τον αέρα
δεν μπορείς να τα αποφύγεις,ακουμπάνε πάνω σου
μπαίνουν μέσα σου,σε στοιχειώνουν
κάθεσαι κοιτάς το πάτωμα , κάτι φωτογραφίες που τιμωρούν με σκονισμένα γέλια
κοιτάς στο σκρίνιο το ρολόι και ακούς τον εκνευριστικό του ήχο
μέσα στη νύχτα,σαν ουρλιαχτό είναι αυτό το πράμα.
Θες να βγεις έξω να φωνάξεις...
Από την άλλη σε ταλαιπωρεί η σκέψη ότι ίσως τελικά τα πράγματα
να πρέπει να είναι έτσι όπως είναι.
Ίσως τελικά αν ήταν όλα λίγο καλύτερα να λιγόστευε
η θέληση σου,το σθένος και η δύναμη σου.
Ίσως τελικά οι άνθρωποι να έχουν ανάγκη από μια ελπίδα αυταπάτη
ίσως να είναι η φιάλη οξυγόνου τους...
Ίσως βέβαια αν ήσουν εδώ να τα ξεχνούσα όλα
ίσως και ποτέ να μην υπήρξες...
Πάντως είναι σίγουρο ότι η ζωή δεν τελειώνει
μονάχα ο δικός μας δρόμος πάνω σε αυτήν.
Πάντως είναι τόσο όμορφη παρ`όλα αυτά...
Όσο η αίσθηση της αφής του χεριού μου πάνω στο δέρμα σου...
Και κρατάει τόσο...Όσο..

* Από το προσωπικό μου άλμπουμ - Σαν κάφτρα στην πληγή -

Zήτω η απάθεια

Ε ! Ξύπνα κούνα το κεφάλι σου
κοίτα πως κατάντησες σου κλέβουν τη ζωή σου
να σε ενημερώσω πως μαλάκα για το χάλι σου
δεν φταίει το ζώδιο σου μα οι φασίστες οι γονείς σου
Κι η ψυχή σου , ο πολιτισμός κι η υποδομή σου
οι ρεμούλες οι κομπίνες σου κι οι τόσοι ελιγμοί σου
Κι η φωνή σου όσο πάει και χαμηλώνει
κι η ζωή σου ένα κακόγουστο αστείο που τελειώνει.
Τώρα αντίκρυσες τον καθρέφτη των επιλογών σου
κι όσοι ψήφιζες αντικατοπτρίζαν το ποιόν σου
μη γελιέσαι στο είπα κάποτε έχεις ότι σου αξίζει
μα εσύ άφηνες παπάρα το μυαλό σου να σαπίζει.
Είχα βλέπεις αυταπάτες βλάκα πως θα καταλάβεις
σε ταιζουν οι φασίστες τωρα , τρέχα να προλάβεις.
Είναι πάνω από οποιαδήποτε άποψη και θεωρία
μόνο ψυχιατρικά εξετάζεται η ιδιοσυγκρασία
του Έλληνα κι αυτής της περήφανης γεννιάς μου
ρε τα κόκκαλα θα τρίζουν της αντάρτισσας γιαγιάς μου.
Τόσα χρόνια , ζω με μια μεγάλη προσμονή
όμως στερεψα από στίχους αντοχή και υπομονή
έχω ανάγκη να αναπνεύσω με έχει πνίξει η βλακεία
η απάθεια του κόσμου η σιωπή κι η αδιαφορία
Και αυτή τη φορά , έτσι ενημερωτικά
δεν θα κλείσω το κουπλέ μου και καλά ποιητικά
αφού συνήθισες να ζεις δίπλα από αυτό που σε τρομάζει
τράβα ψόφα ! Αυτό μονάχα σου ταιριάζει....


Εκτοξεύουμε ρίμες σαν ρουκέτα στο μυαλό σου
το εγώ σου Ελληνάκο είναι ο χειρότερος εχθρός σου
η ψήφος σου κι οι επιλογές σου ο πολιτισμός σου
Μια ζωή σταυροκοπιόσουν μα δεν είχες το θεό σου.


* Από το προσωπικό μου άλμπουμ - Σαν κάφτρα στην πληγή -

Σαν κάφτρα στην πληγή

Με λένε Γιάννη κι αυτό που διάλεξα να κάνω
είναι να γράφω στο χαρτί αυτά που έχω στο μυαλό μου
δεν με νοιάζει αν με ακούς , είναι που θέλω πριν πεθάνω
να αφήσω ένα δείγμα απ`τον κόσμο το δικό μου.
Δεν συμφέρω και στο ξεκαθαρίζω απ`την αρχή
αν δεν με ξέρεις , μην μπεις στο κόπο να με ψάξεις
έχω μάθει την πληγή μου να την ξύνω πιο πολύ
στο ξεκαθάρισσα...δικιά σου ευθύνη αν τρομάξεις.
Πάνω απ`όλα περιγράφω στα τραγούδια μου εμένα
μέσα από άλλους τρόπους και καλά ποιητικούς
αν μέχρι τωρα κάτι καλό σου είπανε για μένα
μην τους πιστέψεις , δεν ανήκω στους σωστούς.
Με ξέρασε στον κόσμο τους μια πράξη ερωτική
ένας πατέρας μεταλεργάτης και κομμουνιστής
μία μάνα ονειροπόλα και ρομαντική
τώρα τι βγήκε...άς`το είναι λίγο ότι κι αν πεις...
Με θυμάμαι να κοιτάω από το τζάμι τη βροχή
και σκεφτομουνα πως κάποιο λάθος έχει γίνει
που γευόμουνα το τέλος πριν ζήσω την αρχή
ίσως με βόλευε που έριχνα σε άλλους την ευθύνη.
Ιδιότροπος , παράξενος και ρομαντικός
μα και ντόμπρος και σταράτος κι όσοι λίγο με γνωρίζουν
θα σου πουν πως είναι ντάξει ξηγημένος ο ψηλός
μα και κάθαρμα μεγάλο , σε όσους το αξίζουν.

Μεγάλωσα με ραπ του `90 κι είναι τιμή μου
κι έχω μάθει όταν φταίω να το δέχομαι αντρίκια
ψάξε μάθε αν δεν ξέρεις μέχρι τώρα απ`το χαρτί μου
δεν σου πούλησα ποτέ ψέμα και ποζεριλίκια.
Το δικό μου χιπ χοπ , δεν έχει αυταπάτες
έχει κότσια και πονάει δεν φοβάται να δακρύσει
Φωνάζει στους γαμάτους ράπερ με αλλονών τις πλάτες
μια κλανιά είστε ρε...Που κάποτε θα ξεμυρίσει.
Έχω πάνω στο κορμί μου της νύχτας χαρακιές
κι είμαι όρθιος ακόμα από υποσχέσεις και αντίο
η μοναξιά μου ένα παγκάκι κι αμέτρητες πληγές
κι ένα δάκρυ όταν υπέγραφα για το ψυχιατρείο.
Ακούς πιτσιρικά ? Νταή και τσαμπουκά ?
μη μασάς δεν είναι ραπ τα παντελόνια τα φαρδιά
δεν είσαι μάγκας αν τη πίνεις ή αν πουλάς ναρκωτικά
είσαι μάγκας όταν πέρνεις το κορίτσι σου αγκαλιά.
Ας`τα καραγκιοζιλίκια και ψάξε την ουσία
κατάλαβε επιτέλους τον πραγματικό εχθρό σου
οι φασίστες είναι δίπλα σου και μπήκαν στα σχολεία
κι είσαι ακόμα στον μικρόκοσμο του μίζερου εγώ σου.
Δεν πουλήθηκα ποτέ μου , κάνω Φράξια από παιδί
δεν ανήκω πουθενά και σε κανένα δεν χρωστάω
αν πιστεύω και τηρώ αυτά που γράφω , θα φανεί
όταν έρθει να με βρει αυτό που πολεμάω.
Ρίχνω πάνω στην πληγή μου την κάφτρα απ`το τσιγάρο
έχω πάψει να πιστεύω στους ανθρώπους προ πολλού
απόψε το γαμώτο και το δίκιο μου ραπάρω
και πενθώ πάνω απ`το μνήμα ενός περήφανου λαού.
Που έκανε άποψη την κλάψα και την απάθεια του
τόσα χρόνια ότι φάμε κι ότι αρπάξει η κωλάρα μας
ξαφνικά θυμάται την αξιοπρέπεια του
προσμονή ενός σωτήρα για την εθνική κατάρα μας.

Τελειώνω κάπου εδώ την διαθήκη μου και κλείνω
εκεί  έξω η απάθεια σκοτώνει τα παιδιά σας
όταν θα`ρθει κι η δική μου η σειρά και θα αργοσβήνω
τα τραγούδια μου ρουφιάνοι θα στοιχειώνουν τη σκιά σας...

* Από το προσωπικό μου άλμπουμ - Σαν κάφτρα στην πληγή -