Οutro ( Υπόσχεση )

Είναι το τελευταίο τραγούδι μας πριν πέσει η αυλαία
πριν τελειώσει το δεύτερο ταξίδι των στιγμών
κι αν μας βρήκε το ξημέρωμα αδερφέ μου παρέα
τότε ξεκίνα , μίλα , πάλεψε το ψέμα των πολλών.
Χρωστάς πολλά στα σκοτάδια που σε στοίχειωσαν 
χωρίς αυτά δεν θα είχες ψάξει την αχτίδα , την ελπίδα
ευχαρίστησε και εκείνους που σε πλήγωσαν
χάρη σε αυτούς ξεχώρισες την αγάπη απ`την παγίδα
Χρωστάς και μια συγγνώμη από αυτούς που πλήγωσες
αν και το λάθος διορθώνεται πάντα κατά το ήμισυ 
κι αν απ`τις τύψεις σου ποτέ δεν γλύτωσες
κάπου φέρθηκες σκληρά και σε τυρανάει μια θύμηση.
Χρωστάς και στους ηλίθιους πολλά
χωρίς αυτούς πως θα ξεχώριζες με τόση ευκολία ?
Τι θα σύγκρινες , πως θα διέκρινες την διαφορά ?
εκτός αν έχεις και για σένα αμφιβολία...

Προς το παρών , τελειώσανε του λόγου μου οι σφαίρες
επιστρέφω στην κρυψώνα μου λιγάκι να ηρεμήσω
και να ξέρεις αν δεν έρθουνε πιο όμορφες μέρες
τότε το όπλο μου σου υπόσχομαι , θα το ξαναγεμίσω ....

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία ''

Διάλεξε μεριά

Κάνε πίσω , είναι η σειρά μου να μιλήσω
κάνε μου τη χάρη βούλωσε το στόμα μη σε φτύσω
κατάγομαι από νύχτες που έχουν ρίζα τους το δάκρυ 
κι είμαι απ`τους ανθρώπους που παλεύουνε να βρουν μια άκρη.
Συγχώραμε , δεν έχω καμιά όρεξη απόψε
να βάλω σε σειρά την σκέψη μου και να προτείνω
πιάνω το μικρόφωνο , βάζω κρασί μες στο ποτήρι
την οργή μου με τη φάρα σου συστήνω.
Είδες μαλάκα πως σου τα φέρνει η ζωή ?
να μην μπορείς στον καθρέφτη να κοιτάξεις μια στιγμή
το '' δεν με νοιάζει '' πως έβγαλε μαχαίρι και καρφώνει
πως πονάει το ανέμελο το γέλιο και ματώνει.
Πες μου τώρα,πως είμαι πάλι σοβαροφανής 
πες μου ότι πουλάω κλάψα κι ότι άλλο πάλι βρεις
γλέντα , χόρεψε ξανά στο άλλοθι της άγνοια σου
και κοιμήσου πλάι στην απάθεια σου.
Όμως κουφάλα , τα ψέματα τελειώσανε κι αυτά
κάτσε στη μέση ή διάλεξε μεριά...
Η θα πολεμήσεις και ας ξέρεις πως είσαι χαμένος
ή θα πεθάνεις μόνος και δυστυχισμένος
Η θα σε φάει ο φασίστας που έχεις μέσα σου
ή θα ξυπνήσει η συνείδηση κι η μπέσα σου
Επιτέλους , άσε τις δικαιολογίες πάρε θέση
ας`την κλάψα , έχουμε πόλεμο σ`αρέσει δε σ`αρέσει...
Σε σιχαίνομαι , όταν στα πάντα συμφωνείς
και δεν σε είδα έστω κάτι μια φορά να διεκδικείς
Όταν την απάθεια σου ντύνεις με τις αποψάρες σου
μα το χιπ χοπ μας , δεν μασάει απ`τις παπάρες σου.

Διάλεξε μεριά , κάν`τον λόγο σου τουφέκι
ή περίμενε το τέλος σου σαν γνήσιο τσουτσέκι
Η θα σε πνίξει η βλακεία κι η μιζέρια σου με λύσσα 
ή θα`σαι αγωνιστής και λεβέντης σαν τον Παύλο Φύσσα...

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία''

Τα σημάδια της απώλειας

Καθώς το πλάνο μιας σκιάς απομακρύνεται και χάνεται

το άγνωστο πλανιέται και σκορπάει το κακό του

κάποιος έχει μείνει εδώ να κοιτάει μα δεν αισθάνεται

κι ο αέρας στο κατώφλι , σφυράει τον ερχομό του.

Στο σκρίνιο μια παλιά φωτογραφία στην κορνίζα

τιμωρεί με αναμνήσεις και γέλια σκονισμένα

σκοτείνιασε τριγύρω , τα σύννεφα όλα γκρίζα

καταγής τα συναισθήματα σαν φύλλα όλα πεσμένα

Απόψε εδώ , πνίγηκε μια αγάπη μες στο αίμα

δυο χέρια που κρατιόντουσαν , χαλάρωσαν κι αφέθηκαν

στο σούρουπο σκόνταψε η αλήθεια με το ψέμα

στη δίνη του αιώνιου γιατί , για πάντα μπλέχτηκαν.

Παγίδεψε τα όνειρα ο φόβος στον ιστό του

κι οι πιο όμορφες λέξεις δεν προλάβαν να ειπωθούν

ούτε και εδώ δεν κάνει πίσω ο θάνατος για τον σκοπό του

τα σημάδια της απώλειας ξανά καραδοκούν.

Το μπάσο δυνατό απ`την ορχήστρα του ουρανού

προμηνύει για το πλάνο , τα πρίμα απ`την βροχή

και κάπου εκεί , στην άβυσσο του απέραντου κενού

ο ήχος της θα έρθει να λαβώσει τη σιωπή.

Απόψε λόγια και υποσχέσεις όλα πήγανε χαράμι

κάποιοι το`χουν δει το έργο κι αποσύρθηκαν θλιμμένοι

θεατές με βλέμμα πίσω απ`το θολό το τζάμι

καρτερούν μια ύπαρξη από το άγνωστο φερμένη.

Κρύωσε ο καφές μέσα στην κούπα , μα ποιος νοιάζεται ?

Το τέλος πλησιάζει , όπου να`ναι θα φανεί

δεν έχει τίποτα αξία απ`την στιγμή που δεν μοιράζεται

φυσάει αέρας , τρίζει η πόρτα και σβήνει το κερί...

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία''

Πάμε για άλλες αλητείες

Είναι αρκετές ,εκείνες οι φορές που γονατίζω
στα έρημα σοκάκια της ψυχής μου τριγυρίζω
άλλες πάνω στον καθρέφτη ακολουθάω τις ρυτίδες 
να με πάνε σε εκείνο το παιδί με τις ελπίδες
Και τα όνειρα που έκανε χαζεύοντας το δείλι
όταν μάζευε αναμνήσεις και εμπειρίες στο ζεμπίλι

Κι απόψε είναι μία απ`τις φορές που νοσταλγώ
τις Παρασκευές το βράδυ στο παλιό Δημοτικό
με τα αδέρφια μου , τον Γιώργο τον Νικόλα και κρασί
απ`τον Ευκάλυπτο και κουβέντα ως το πρωί.
Η μπίλια που μας πρόδιδε απ`τα σπρέυ μες στην τσάντα
πόσο θα`θελα να βγω για υπογραφές και στα 30
να μας κυνηγήσουν μπάτσοι ξανά στην Κεντρική
με τον Voke να τους ξεφύγουμε με τρέξιμο πολύ
Πολύ hip hop ,κουβέντες τσαμπουκάδες κι ιστορίες
ραντεβού στην κορυφή για Active Member συναυλίες
Να ακούσω αφιέρωση του '' Άγιου'' στον Λεούση
δεν ξεχνάω στους Cypress Hill στην πόρτα το γιουρούσι
Το μπάσκετ , τους συμπαίχτες μου και τον προπονητή μου
τα ξενύχτια στη μουριά την μπασκέτα στην αυλή μου.
Της γιαγιάς τα χέρια , του πατέρα το κρασί
της αδερφής την αγκαλιά και της μάνας την ευχή
απ`του Καρέα την πηγή ως την πλατεία Φατσέα
απ`το Υδραγωγείο,στο πάρκο , τα Νταμάρια και τη θέα.
Απόψε σφίγγομαι , κρατιέμαι...Το δάκρυ μην κυλήσει
και ζητάω από το χθες συντροφιά να μου κρατήσει.

Εικόνες και φωνές μες στην πλατεία απ`τα παιδιά
απόψε σκάλισα αναμνήσεις και στιγμές απ`τα παλιά
ότι επέλεξα το έζησα, σε μένα το χρεώνω
για τα λάθη μου πληρώνω και ποτέ δεν μετανιώνω
Πάμε πίσω , παλιόφιλε να βρούμε τα παιδιά
που ξεμείνανε στο δρόμο και στην ανεμελιά
που είχαν δώσει λόγο κάποτε να μείνουν έτσι πάντα
πάμε για άλλες αλητείες κι ας φτάσαμε 30.

Πάμε Πάτρα στο Κάστρο , πάμε Όλγας για ουζάκια
πάμε Λαύριο , Ντελένια στο λιμάνι για ποτάκια
στην ταράτσα για γλέντι με κρασί και Μητροπάνο
και ζειμπέκικο μόρτικο , βαρύ από τον Πάνο.
Καψούρες χωρισμοί , ραντεβού για να τα πούμε
άλλο που δεν θέλαμε , αφορμή για να τα πιούμε
Του Μητσάρα τα ανέκδοτα , οι γκριμάτσες του Θωμά
τα πειράγματα , τα αστεία , τα πικρά τα σοβαρά.
Μια συμβουλή απ`τον Λευτέρη που είναι εκεί να με γειώνει 
κι ο Χρηστάρας παίζοντας το μπάσο να με αποτελειώνει.
Της ξαδέρφης τα τραπέζια , της Λιακάδας μου το νάζι
τα νεύρα του Γρηγόρη όταν του κάνουμε όλοι χάζι.
Τις πολιτικές κουβέντες , πολλές φορές το κάψιμο
και βόλτες στο Μοναστηράκι για cd και ψάξιμο
Τα απίστευτα απογεύματα στην Ορεστιάδα
η παρέα από τον θάλαμο , τα ξίδια κι η ζαλάδα
οι αγάπες , οι υποσχέσεις , τα λόγια κι οι στιγμές
ότι πέρασα , ότι ένιωσα , ότι ξέμεινε στο χθες
απόψε όλα ζυγώσανε και κάθισαν κοντά μου
Πατρίδα μου είναι οι φίλοι μου , οι στιγμές και η μαγκιά μου.

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία''

Όταν πέφτει η αυλαία

Ζηλεύεις ότι δεν μπορείς να φτάσεις
και νιώθεις απειλή από κάτι που σε ξεπερνάει
Κυνηγιέσαι με ότι δεν καταφέρνεις να ταιριάξεις
κι η αλήθεια στον μικρόκοσμο σου αδιάφορα σφυράει.
Ερωτεύεσαι υποτίθεται το άλλο σου μισό
μα καταβάθος , σιγά σιγά το τρως να το τελειώσεις
αγαπάς ότι στα μάτια σου φαντάζει πιο μικρό
και πορεύεσαι μαζί του απ`τις τύψεις να γλυτώσεις.
Κριτικάρεις αυτό που δεν μπορείς να κουμαντάρεις
κι απ`την άλλη μένεις άπραγος για να μην κάνεις λάθος
κουτοπόνηρος , δειλός και φοβιτσιάρης
ένας άτρωτος μαλάκας που πονάει κατά βάθος.
Και περνάνε οι μέρες , περνάνε οι νύχτες και σε βρίσκουν
να ελλίσεσαι , το ψέμα να`χεις σπίτι σου
τρομάζεις με τραγούδια σαν κι αυτό μπας και σε θίξουν
και στ`αρχίδια σου τι γίνεται πιο πέρα από τη μύτη σου.
Είσαι κάτι , πολύ λιγότερο απ`αυτό
που νόμιζες που σου`λεγαν και γέλαγες μαλάκα
είδες τώρα ? που σου`φυγε η μαγκιά σου στο λεπτό ?
Απόψε ο καθρέφτης σου σου κάνει λίγη πλάκα.

Τελειώσαμε...Φόρα τη μάσκα σου και βγες
παιχ`τον ρόλο σου καλά , το κοινό να σε χορτάσει
μα όταν πέφτει η αυλαία εδώ θα`μαι θες δε θες
μην αγχώνεσαι , ξοδέψου...Ζωή είναι , θα περάσει.

Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία''

Ακόμα πολεμάμε

Μετά από τόσες δυσκολίες και προβλήματα χιλιάδες
δυστυχώς για κάποιους, περάσαμε τις συμπληγάδες  
η ανεξάρτητη φωνή μας μένει ακόμα ζωντανή
το ταξίδι συνεχίζεται καλή μας διαδρομή.
Είχες το νου σου και κράτησες γερά να προχωρήσουμε
συνέβαλες κι εσύ να ξέρεις για να αποφασίσουμε
και τώρα , σ`ένα κατάλευκο χαρτί 
δεν ξέρουν τίποτα για μας , ούτε για αυτό που ακολουθεί.
Είναι δύσκολο αδερφέ μου να διαλέξεις μεριά
πρέπει να νιώθεις ότι γράφεις , στο αίμα σου να κυλά
αυτά που λες να`ναι η ψυχή σου κι όχι μασημένο ποίημα
ούτε λέξεις να πετάς στην τύχη για να κάνουν ρίμα.
Μη μασάς , απόψε κάτι θα σου εκμυστηρευτώ 
έχω αντέξει πιο πολλά από αυτά που έχω να πω
Όταν άλλοι και καλά , είχαν την τρέλα για σχολείο
εγώ έκλαιγα μονάχος έξω απ`το ψυχιατρείο.
Πριν ανατριχιάσεις κράτα κι άλλο ένα μυστικό μου
στο μικρόφωνο ραπάρω όσα δεν λέω στον εαυτό μου
κι ότι λένε για μας στη ζούλα , δεν μας ένοιαξε ποτέ
αν δεν βαρέθηκες , ραντεβού στο δεύτερο κουπλέ.

Αν μας ένοιαζαν τα φράγκα θα το κάναμε αλλιώς
ας μην επεκταθώ,ξέρεις και μονάχος σου πως
Θα ξεχνούσαμε τις πρόβες με τα ρούχα τις δουλειάς
θα το παίζαμε όπως βόλευε , underground με στρας.
Ας`το καλύτερα , δεν θέλω να στριφογυρνάω στον ύπνο μου
παλεύω και ραπάρω την ψυχή μου και το δίκιο μου
Και Φράξια σημαίνει να ξυπνάς όποιον σωπαίνει
να`σαι δίπλα σε όποιον τις αντιφάσεις του μικραίνει.
Κι ας`τα λόγια τα πολλά , είναι για αυτούς που νιώθουν λίγοι
στη ματιά σου πάντα φαίνεται ότι μέσα σου σε πνίγει
θέλει σθένος και έχει κόστος να`σαι πάντα αυτό που λες
ρώτα και εμάς ,ακόμα μέσα μας παλεύουν εκδοχές.
Μα αν για κάτι είμαστε σίγουροι , είναι πως δεν θα χρειαστεί
να ξεχάσουμε ότι λέμε για να γίνουμε αρεστοί
Το ορκίζομαι στο φυλαχτό που πάντα κουβαλάω
πως ποτέ δεν θα σωπάσω και στην κόλαση να πάω...

Και τώρα μπροστά σε ένα κατάλευκο χαρτί
δεν ξέρουν τίποτα για μας , δεν ξέρουν τι έχουμε αρνηθεί
Αντέξαμε φουρτούνες και προβλήματα χιλιάδες
κάντε πίσω , φερέφωνα δειλοί και πουθενάδες
Και τώρα μπροστά σε ένα κατάλευκο χαρτί
δεν ξέρουν τίποτα για μας δεν ξέρουν τι έχουμε αρνηθεί
δεν αλλάζουμε ούτε λέξη απ`αυτά που τραγουδάμε
είμαστε εδώ ,περήφανοι , ακόμα πολεμάμε...

( Από το άλμπουμ των Φράξια '' Όταν πέφτει η αυλαία '' )